نو عنوان نو اعصاب

اول کاری بگم که ممکنه با این پست انرژی منفی بگیرید،لطفا اگه حساسید نخونیدش 

من هیچوقت آدم منفی بافی نبودم،همیشه سعی میکردم جاهای خوب ماجرارو ببینم..همیشه امید داشتم به روزای خوب،تو مدرسه و خانواده‌ همه میدونستن اینو،..منم از خودم تعریف نمیکنم،اینا حرفای بقیست ...ولی الان هرچی رفتم جلو نرسیدم به روزای خوب خودم..انگار دارم درجا میزنم..

الان که دارم اینو مینویسم دو سه روز از دیدن کلمه ی مردود رو سایت می گذره و تنهای تنها دارم یه عصر تراژدی شهریوری و می گذرونم..بغضای تو گلوم هم فقط و فقط قورت میدم..

مامانم به این قورت دادن بغض میگه اعتماد به نفس...ولی من میگم کنترل نفس،آخه به هیچی اعتماد ندارم

میدونم هرچیزی که آدم و نکشه قوی تر میکنه،ولی من میترسم آخر عمرم برسه و شده باشه یه غول سر سخت که همه ی عمرشو داشت قوی تر میشد..پس کی میشه من یه تابستون آفتابی و بدون هیچ دغدغه ی ذهنی در حالی که دارم یخ در بهشت اخته رو سر می کشم بگذرونم؟راحتی من کی میاد؟حکمت این موهبتایی که داره واسم نازل میشه رو نمیدونم چیه،شاید اگه اون روز تو حوضه آفتاب مستقیم نمیخورد تو کلم و کلاس ماهم کولر داشت ریتم این بدآوردنا آروم تر میشد..شاید اگه وقتی سه ساعت مونده بود تا مهلت انتخاب رشته تموم شه یواشکی یه سری از رشته هارو حذف نمیکردم الأن نمیدونستم خوشحال باشم یا ناراحت چون همه بهم تبریک میگفتن ولی ته دلم راضی نبود..

جمله ی"من هرچی از خدا خواستم بهم داده" رو تو زمان های متفاوت هم از مامانم شنیدم هم از بابام..هم از مادری که با همه ی احساسات لطیفش میگفت برو همین دانشگاه آزاد خودمون یه چیزی بخون راحت شی،پیش خودمونم هستی...هم از پدری که با لحن محکمش میگفت برو همه درارو رو خودت ببند،گوشیتم بنداز تو گاو صندوق بشین یه بار دیگه با جدیت شروع کن،هنوز جوونی..آزاد همیشه هست..

منم تاحالا به هرچیزی که خواسته بودم رسیده بودم،هرچی از خدا خواسته بودم بهم داده بود،این بار هم صداش کردم ،از ته قلبم صداش کردم،ولی جواب نداد.. دو ساله به طرز عجیبی بد ترین حالت ممکن هر چیزی داره واسم اتفاق میوفته..

میدونید هیچی به اندازه ی اینکه خانوادت به خاطر تو ناراحت و غمگین باشن آدم و نمیشکنه..

+به طرز عجیبی دارم به این فکر میکنم که امسال به جای کنکور تجربی کنکور انسانی بدم،تنها نگرانیم تنوع رشته ی کم و درسای جدیدشه:/