آهای زمونههه..(با لحن طاهر قریشی)

مفاصل زانوم جوری زودتر از همه جای بدنم سرما رو به خودش جذب میکنه و دیر تر از همه جا گرم میشه که حس یه پیرزن ۸۰ ساله رو دارم:/ دوبار اینقدر از سرما پاهام شل شد که نزدیک بود بیوفتم،حس ایستادن روی ساقه های تر گیاه و داشتم:/ 

ینی واقعا به ۸۰ میرسم با این امواج گوشی و اینترنت و غذاهای هورمونی تراریخته و پالم و کوفت و زهرمار ؟

همچنان بارون در حال باریدنه و من زیر پتو

شب زیر پتو، صبح زیر پتو، ظهر زیر پتو

روزای سرد و تکراری میان و میرن

دی ماه پر حادثه هم گذشت

 

این بود تعطیلات بعد از امتحانات؟

ما اعتراض داربم آقا

برف ما کجاست؟

آتیش و چای و سیب زمینی ذغالیمون چی ؟

یار و رفقای با معرفت و باحالمون که نفسمون بگیره باهاشون از خنده کجان؟

اصلا میشه خندیدید؟

چطور بخندیم با این بلاهایی که سر کشورمون بارید؟

 

اصن تو این هوا نباید موند تو خونه:/

افسردگی محضه:/

دقیقا دوباره رسیدم به اون نقطه که لازمه به خودم یادآوری کنم 

 کیستم؟از کجا آمده؟به کجا میرم؟آمدنم بهر چه بود؟و کیست مرا یاری کتد و ازین حرفا

 صفره صفر

لازمه هر چند وقت یه بار از خودمون سوال کنیم چرا زنده ایم؟

نرسیم به اون روز که جوابی نداشته باشیم براش..

 

+میدونم چرت و پرت گفتم 

هی نوشتم و پاک کردم..اینو نوشتم و دیگه پاک نکردم 

من هنوز اونقدر قوی نشدم..

هنوز اونقدر قوی نشدم که نترسم..

 

دلگیر ترین جمعه

چشمام و که باز کردم از خواب تو فکر این بود که آروم وسایلمو بردارم و از اتاق برم بیرون یه چیزی بخورم و درس بخونم..چشمم به گوشیم افتاد و اون وسوسه ی فقط پنج دقیقه..باعث روشنش کنم و نت و روشن کنم

که با پیام ها و خبرای غیر قابل باوری روبه رو شدم...جوری سرم خورد به تخت بالایی که فقط واقعا نفهمیدم چی شد.. دوباره به پناه بردم به امن ترین نقطه ی زندگیم که همون تخت کنار پنجره ی اتاق چهار صد و هشته..

راستش باورم نمیشه،چرا همین یه نفر که حسابش واسه من با همه جداست؟

چرا شخصیت پلیدی مثل ترامپ باید به خودش اجازه ی همچین جسارتی و بده؟

بعدشم عکس پرچمشو پست کنه..وایییی....متنفرممم ازشش

دوباره پی بردم به این واقعیت که هر کسی لایق شهادت نیست..

خدا به خانوادت صبر بده بزرگوار...ولی هیچی نمیتونه نبودت و واسه این ملت جبران کنه..