دلگیر ترین جمعه

چشمام و که باز کردم از خواب تو فکر این بود که آروم وسایلمو بردارم و از اتاق برم بیرون یه چیزی بخورم و درس بخونم..چشمم به گوشیم افتاد و اون وسوسه ی فقط پنج دقیقه..باعث روشنش کنم و نت و روشن کنم

که با پیام ها و خبرای غیر قابل باوری روبه رو شدم...جوری سرم خورد به تخت بالایی که فقط واقعا نفهمیدم چی شد.. دوباره به پناه بردم به امن ترین نقطه ی زندگیم که همون تخت کنار پنجره ی اتاق چهار صد و هشته..

راستش باورم نمیشه،چرا همین یه نفر که حسابش واسه من با همه جداست؟

چرا شخصیت پلیدی مثل ترامپ باید به خودش اجازه ی همچین جسارتی و بده؟

بعدشم عکس پرچمشو پست کنه..وایییی....متنفرممم ازشش

دوباره پی بردم به این واقعیت که هر کسی لایق شهادت نیست..

خدا به خانوادت صبر بده بزرگوار...ولی هیچی نمیتونه نبودت و واسه این ملت جبران کنه..