۱۷ بهمن بارانی

در ادامه جریان پست قبل سعی کردم خودم و بزنم به پررویی و بهش زنگ بزنم و با کمال آرامش و ادب حقمو ازش درخواست کنم. زنگ زدم

جواب نداد ولی چند دقیقه بعدش پبامک واریزی داشتم و چیزی کمتر از حقوق ماهانه بدون هیچ حرفی واریز کرد. من اصلا احتیاجی به پول اون نداشتم ولی حرکتش حس بدی بهم داد. یه احساس متناقض داشتم ترکیبی از خوشحالی اینکه تونستم حقمو بگیرم و غم بابت رفتاری که خالی از احترام بود.

چالش

یه چالشی برام بوجود اومده، دوست دارم نظر هر کی هنوز اینجا هست و حوصله داره نظر بده رو بدونم. به نظرتون وقتی کسی به ناحق و کنایه باهامون حرف میزنه بهتره ما هم مثل خودش جوابشو بدیم؟ یا شخصیتمون رو حفظ کنیم و عقده هامون رو وارد صحبت ها نکنیم؟

(شخص مورد نظر وضعیت کارفرمای سابق هستش که بعد از اینکه از کار اومدم بیرون و تقاضای تسویه حساب کردم جوری باهام حرف زد که حس کردم اون طلب کاره و کار اشتباهی ازم سر زده)